Category Archives: ส่งเสริมการอ่าน

พื้นที่น้อยนิดมหาศาล: ห้องสมุดสาธารณะกับความเท่าเทียม

เรื่อง: ศศิกานต์ จรทะผา ______________________________ ในเดือนพฤษภาคมถึงกรกฎาคมที่ผ่านมา กล้วยเท้าเปล่าได้เดินทางไปเล่านิทานและจัดกิจกรรมกับเด็ก ๆ ที่ห้องสมุดในสังกัดกทม. ถึง 20 แห่ง ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งในโครงการเปิดโลกนิทาน โดยสำนักวัฒนธรรม กีฬา และการท่องเที่ยว  [...]

Book Week @ American School of Bangkok

Thanks all teachers and students at the American School of Bangkok, Green Valley for having [...]

Magic Madalin @ Baanwaan Kindergarten

วันนี้ครูแจนแจนเหาะบนพรมวิเศษไปยังอนุบาลบ้านหวานเพื่อเล่นนิทานเรื่องใหม่ แม่มดน้อยมาดาลินกับเศษผ้ากระจิ๋วหลิว เด็กๆ ช่วยกันร่ายเวทมนตร์จนเศษผ้ากระจิ๋วหลิวเย็บติดกันจนเป็นผ้าผืนมหึมาเลย จากนั้นยังได้ลองทำงานศิลปะจากเศษผ้าโดยให้เทคนิคคอลลาจแบบในหนังสืออีกด้วย

นาตาลี เลเต ศิลปินผู้ใช้งานศิลปะส่งต่อความสุขให้แก่ผู้คน

นาตาลี เลเต เกิดที่ประเทศฝรั่งเศส เป็นลูกสาวคนเดียวของคุณพ่อชาวจีนและคุณแม่ชาวเยอรมัน ในวัยเด็กนาตาลีใช้เวลาไปกับการวาดภาพ ถักนิตติ้ง งานประดิษฐ์ และแต่งเรื่องตามจินตนาการ ผลงานของนาตาลีได้รับแรงบันดาลใจจากประสบการณ์วัยเด็ก ไม่ว่าจะเป็นหนังสือภาพ ของเล่น และธรรมชาติรอบตัว งานของนาตาลีโดดเด่นด้วยสีสันสดใส ความขี้เล่น และความไร้เดียงสา [...]

Kiasmatt: ผู้ติดปีกให้กับ ‘นกฮูกที่ไม่เคยบิน’

เรื่อง: สราลี อุรุพงศา แป๋ม กนกมาศ มัทนารมยกิจ หรือ Kiasmatt เป็นวิศวกรกระดาษ (Paper Engineer) คนสำคัญที่มาสานฝันให้กล้วยเท้าเปล่าได้มีป๊อปอัพคุณภาพดีในหนังสือภาพ ‘นกฮูกที่ไม่เคยบิน’ และถึงแม้จะเป็นเพียงหน้าสุดท้าย แต่ก็เป็นหน้าไคลแมกซ์สำคัญของเรื่อง [...]

ฮิโรกะ ลิมวิภูวัฒน์: ผู้สร้างงานศิลปะในหนังสือภาพสำหรับเด็ก

เรื่อง: สราลี อุรุพงศา ฮิโรกะ ลิมวิภูวัฒน์ ดีไซเนอร์เจ้าของแบรนด์เสื้อผ้า VL BY VEE เป็นบุคคลสำคัญที่ก่อร่างสร้างภาพให้หนังสือเล่มแรกของกล้วยเท้าเปล่าอย่าง ‘นกฮูกที่ไม่เคยบิน’ เกิดขึ้นเป็นรูปเป็นร่าง เพราะภาพทุกหน้าในหนังสือเล่มนี้ล้วนมาจากการเพ้นท์ด้วยมือของฮิโรกะผู้เดียว อันที่จริง อาชีพเริ่มแรกของฮิโรกะก่อนที่จะมาเป็นดีไซเนอร์ก็คือนักวาดภาพ [...]

อ่านนิทานเศร้าๆ ให้ลูกฟังจะดีไหมนะ

ฉากที่ทำให้ทั้งเรนนี่และแม่ตุ๊กต้องน้ำตาตก เป็นฉากที่สิงโตและนกต้องลาจากกัน…ภาพหน้าคู่ที่สิงโตยืนอยู่ตามลำพังมองนกที่กำลังบินจากไปด้านหลังเป็นฉากว่างเปล่า ช่างดูโดดเดี่ยว วังเวงเหลือเกิน…

en_USEnglish